ما ایرانیان از عرب ها نیز کمتریم.همیشه به دنبال یک رهبریم.وقتی رهبرو پیدا کردیم نه میزاریم نقدش کنیم که وای خدای نکنه این رهبر از دستمون میره از اون طرفم شعار میدم وای اگه دست به رهبرمون بزنید میایم شلوار مجتبی رو چیکار میکنیم.اما وقتی رهبرمون رو هر بلایی سرش میارن میگیم ای بابا به اون مشاورش یا اون یکی مشاورش یا اون که نزدیک تره بگید یک بیانیه بده ما برزیم بیرون.مگه خودمون از خودمون ازاده نداریم؟مگه موسوی و کروبی نگفتند آن ها بخشی از جنبشند و راه را ما تعیین می کنیم؟مگه همین جوانان مصری بدون رهبر و با اراده خودشون مبارک رو نیاوردند پایین؟تازه ضریب نفوذ اینترنت تو مصر کمتر از ایرانه.اما ما چی؟نشستیم میگیم لنگش کن؟این همون قیامت بپا کردنمون بود؟خیلی عذر میخواهم میدونم به خیلی هامون برمیخوره اما ملت مثل گله گوسفند میمونیم منتظریم یک چوپان بیاد هدایتمون کنه.جنبه ی دموکراسی و تصمیم گروهی رو نداریم.نمیتونیم خودمون واسه خودمون تصمیم بگیریم.

ختم کلام:هر رژیمی شایسته مردمشه مگر اینکه مردمش خلافشو ثابت کنند ما ثابت کردیم لایق همین رژیمیم مگر این که خلافشو ثابت کنیم والا حالا حالا ها باید منتظر رهبر جدید باشیم.